اندر احوالات چند روز اول عزا...
اندر احوالات چند روز اول عزا... با هر چنگ و دندانی هست خودمان را میکشانیم تا هیات هرروز! که البته میکشندمان!
زینب لباس گرمی که به تن میکند مقنعه ی مشکیه نگین کاری شده اش را به سرش میکنم و دستش در دستان من و همراه پدر سینه زنش.... تا که عشق حجاب با عشق به حسین در جانش گره بخورد... تا اهل خانه بشوند فداییه حسین به وقتش ان شالله...
و در راه چشم هر با بصیرتی چند دقیقه ای میماند روی حجاب و دخترک کوچک و معصومیت و بافته شدن زیبای اینها کنار هم...
و من ( و ان یکاد ) گویان!
و در هیات گاه زینب مینشیند آرام...گاه شیر میخورد و گاه شیر نمیخورد!...گاه نق می زند...گاه خوراکی میخورد...گاه میخوابد....و گاه هم کلا میخواهد برویم!
و گاهی اطرافیان به دیده تشویق و گاهی به دیده تهدید و گاهی به دیده تنبیه و گاهی به دیده تایید و گاهی به دیده تادیب و گاهی به دیده تحسین نظاره گره ماجراهای من و زینب بانو هستند که البته برای من و زینب بانو فرقی نمیکتد چه طور نگاه مان میکنند! الحمدلله!
و شما برایمان دعا کنید که عاقبتمان با تمام این تفاسیر ختم به خیر شود ان شاالله!
نمیتونم عکس بذارم!
یعنی چون فقط با گوشی میام اینجا خیلی سخته که عکس رو به اون حالتی که میخواد طراحی کنم!
تشکر از لطفتون!چشم حتما!
راستی سوالات رو پاک میکنم بعد تایید میکنم
