زینب و بازار! داستانش!
زینب و بازار! داستانش! - : عیا! عیا! عیا!
بعد از چند لحظه باصدای بلندتر!!!!!
- : عیا! عیا! عیا! عیا!
چند لحظه بعدتر با صدای خیلی خیلی بلندتر!!!
- : عیا! عیا! عیا! عیا!
انگار داره فرمونه کامیون میده به خاله مظلومش!
حالا قضیه از چه قراره!
چندوقت پیش در یک اقدام کمی محیرالعقول! زینب بانو رو مانند زنان دهه شصت به بغل گرفتیم و چادر را به دندان! و راهی خرید و خرج کردن پولهای زبان بسته ی قهرمان منزل شدیم!
در راه ناگهان چشممان افتاد به مغازه اسباب بازی فروشی و لیست اسباب بازیهایی که برای این سن دخترک مناسبه در نظرمان یادآور شد!که کاش نمیشد!
مادره عزیزتراز جان بنده نیز همراهمان بودند القضا!
که با نگاه من و گاهی چند پچ پچی که با خود داشتم! خاله را به درون مغازه پرتااااب!کرده و در سیم ثانیه دبدم که یک کالسکه ی عروسی در دستان زینب بانو موجود است!!
قیافه من!
قیافه مامان!
قیافه زینب بانو!
قیافه خاله مظلوم!
القصه این کالسکه در آغوش زینب! و زینب در آغوش بنده! که باید تصریح کنم کالسکه از من و زینب آویزان بود!
رسیدیم به قسمتی که من و از نفس افتادم و با یک حرکت کالسکه را ازچنگال زینب درآوردم و دادم به خاله که حملش کند! و این بود که زینب از ترس اینکه از کالسکه ی نوه مان دور نشود چشم از خاله برنمیداشت و با صلابت تمام راهنماییش میکرد که بیا و بیا! تندتر بیا!
ناگفته نماند گاهی که در مغاره زینب را بر زمین میگذاشتم در حال کالسکه رانی از مغازه خارج میشد و میییییرفت مال خودش!
و باز هم این خاله مظاوم بود که باید کنترلش میکرد!
و باز هم ناگفته نماند که گاهی سبدش از خوراکی ای که فروشندگان میدادند پر میشد!
ودلی میبرد برای خودش! طوری که مغازه داری برایش اسفند میدودیدند!(اگه تونستید بخونیدش!)
حالا اگه تونستی کلمه ی اخر رو بخون
